Biografia Kuczalskiej jest istotnym elementem do uchwycenia swoistego rysu polskiego feminizmu. Warto bliżej przyjrzeć się jej biografii - przyszła na świat 15 stycznia 1859 roku w zamożnej rodzinie szlacheckiej[1]. Jej matka – Ewelina z Jastrzębiec-Porczyńskich należała do grupy Entuzjastek Narycyzy Żmichowskiej, ojciec Leon Kuczalski był ziemianinem – właścicielem majątku Kośkowce w powiecie krzemienieckim na Wołyniu, miał także wieś Bereźniaki na Ukrainie[2]. Paulina od dziecka otoczona była cudzoziemkami, mówiła po francusku jak rodowita Francuzka, po niemiecku równie dobrze, po ukraińsku nauczyła się od służby, czytała po włosku i angielsku[3]. Domownicy wołali na nią zdrobniale Pola, była rozpieszczana (już jako dziecko chorowała na astmę) i kochana, nie mogła wyjść na spacer bez rękawiczek i kapelusza, by zachować białą, nieopaloną cerę i rączki[4]. Nie oznaczało to, że zaniedbano jej edukację, gdyż jako panna z dobrego domu, odebrała solidne wykształcenie właściwe dla jej sfery, uczyła się tylko w domu[5]. Szermentowski określił Leona mianem wielkiego „utracjusza” i „birbanta”, który stracił majątek, zmarł w młodym wieku – zostawił wdowę i dwie córki bez zabezpieczenia majątkowego[6]. Matka Pauliny zabrała dziewczynki do Warszawy, kiedy jeszcze ich ojciec żył, ale już poważnie chorował. Pachucka zastanawiała się dlaczego Paulina nie wyszła za mąż za mężczyznę z Ukrainy. Okazało się, że nie była zainteresowana młodzieżą z jej sfery – gardziła nią, bo zajmowali się głównie polowaniami, grą w karty, tańcami, pięknymi słówkami rzucanymi pod adres bogatych panien na wydaniu, za nic mieli naukę, poważne zagadnienia, wystarczał im koń i strzelba[7]. Kuczalska pragnęła innego życia u boku mężczyzny, który podzielałby jej poglądy i sposób na życie. Wydawałoby się, że w Warszawie znalazła właściwego mężczyznę, przełamała kastowe przesądy i w 1879 roku poślubiła Stanisława Reinschmit, wysokiego urzędnika Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego[8]. Pochodził on ze starej rodziny saskiej, nobilitowanej przez Stanisława Augusta Poniatowskiego, był siostrzeńcem znakomitego publicysty i pisarza, Władysława Wójcickiego, autora „Klechd”, a wnukiem Reinschmidta, który był przyjacielem od serca samego Frycka Chopina[9]. Nie była szczęśliwa ze swoim wybrankiem, małżeństwo okazało się pomyłką, on kierował się zasadami krańcowo reakcyjnymi, lubił tradycję, czcił przodków, uważał, że świat jest cudownie urządzony i nie trzeba niczego zmieniać i reformować[10]. Małżonkowie szybko się rozeszli, a jedyny ich syn Leon pozostał przy ojcu. Paulina doznała uszczerbku na zdrowiu, w wyniku choroby straciła jedno oko i zapadła na nieuleczalną chorobę serca, gdyż mąż jej zbyt ochoczo korzystał z ziemskich rozkoszy, przez co chorował wenerycznie i niestety zaraził swą żonę, zmarł po kilku latach w 1895 roku[11]. Nie wątpię, że te tragiczne wydarzenia wywarły wpływ na jej późniejsze losy, wybory życiowe, poglądy. Osobiste przeżycia, krzywda jaką wyrządził jej małżonek, kalectwo nie załamało jej, zaraz po rozstaniu z mężem, sprzedała resztki majątku ojcowskiego i w 1885 roku pojechała do Genewy i Brukseli, by do 1889 studiować nauki ścisłe[12]. Właśnie tam zapoznała się z ruchem kobiecym, zaraziła się ideą i stała się zagorzałą feministką[13].
<div style="width:477px" id="__ss_4619644"> <strong style="display:block;margin:12px 0 4px"><a href="http://www.slideshare.net/dragon86/feminzm" title="EWOLUCJA MYŚLI FEMINISTYCZNEJ NA PRZESTRZENI WIEKÓW" target="_blank">EWOLUCJA MYŚLI FEMINISTYCZNEJ NA PRZESTRZENI WIEKÓW</a></strong> <iframe src="http://www.slideshare.net/slideshow/embed_code/4619644" width="477" height="510" frameborder="0" marginwidth="0" marginheight="0" scrolling="no"></iframe> <div style="padding:5px 0 12px"> View more <a href="http://www.slideshare.net/" target="_blank">documents</a> from <a href="http://www.slideshare.net/dragon86" target="_blank">Michał Futera</a> </div> </div>
[1] A. Górnicka- Boratyńska, Stańmy się sobą…, s. 90.
[2]J. Szermentowski, Hetmanka Wielka i Koronna, „Kierunki” 1959, nr 3, s. 6.
[3] R. Pachucka, Pamiętniki, s. 145, 151.
[4] Tamże.
[5] A. Górnicka- Boratyńska, Stańmy się sobą…, s. 90.
[6] J. Szermentowski, dz. cyt., s. 6.
[7] Tamże.
[8] A. Górnicka-Boratyńska, Stańmy się sobą…, s. 90.
[9] J. Szermentowski, dz. cyt., s. 6.
[10] Tamże.
[11] R. Pachucka, dz. cyt., s. 146.
[12] A. Górnicka- Boratyńska, Stańmy się sobą…, tamże.
[13] J. Szermentowski, dz. cyt., s. 6.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz